Metallica

Metallica

Informacje ogólne:

Metallica to amerykański zespół thrashmetalowy założony w Los Angeles w Kalifornii 1981 roku przez Jamesa Hetfielda i Larsa Ulricha. Uważany za jeden z "Wielkiej Czwórki Thrashu" oraz jednym z najważniejszych, najbardziej wpływowych zespołów metalowych w latach 80, 90 XX. wieku oraz najbardziej popularnych nawet wśrod osób nie słuchających tego gatunku.

Zespół ten jest grupą metalową z największą liczbą sprzedanych nagrań w historii. Nagrania zespołu rozeszły się w nakładzie 150-200 milionów egzemplarzy. Od 1991 roku w Polsce sprzedaż albumów Metalliki sięgnęła 920 tysięcy egzemplarzy. Album Metallica (aka Black Album) z 1991 jest po dziś dzień najlepiej sprzedającym się albumem metalowym na świecie.

Po wydaniu w 1983 roku debiutanckiego albumu Kill 'Em All Metallica została uznana za twórcę nowego stylu muzyki metalowej – thrash metalu. Zarazem wydany w 1986 roku trzeci album, Master of Puppets jest określany jako najlepszy album heavymetalowy wszechczasów. Jest to również ostatni album nagrany z basistą Cliffem Burtonem który zginął w tragicznym wypadku autokarowym 27 września 1986 roku. Po incydencie członkowie rozważali rozwiązanie zespołu, ostatecznie postanowili kontynuować działalność wzięli zastępce Cliffa a Metallica gra do dziś.


Nazwa zespołu wzięła się od promotora muzyki metalowej w San Francisco, Ron'a Quintana który pod koniec 1981 roku planował stworzenie czasopisma które miało promować amerykańskie i brytyjskie zespoły metalowe, miał kilka pomysłów na nazwę więć zapytał Larsa Ulricha. Ulrichowi najbardziej spodobała się nazwa Metallica ale wolał użyć jej jako nazwę swojego zespołu



Początki zespołu sięgają 1981, gdy wokalista i gitarzysta James Hetfield oraz perkusista Lars Ulrich spotkali się naa jam session. Na początku 1982 roku Lars postanowił zamieścić ogłoszenie związane z gitarzystą prowadzącym. Odpowiedział na nie Dave Mustaine który był już doświadczony.

Skład zespołu:

James Hetfield

Lars Ulrich

Kirk Hammett

Robert Trujillo

Byli członkowie:

Ron McGovney

Dave Mustaine

Cliff Burton

Jason Newsted

Bob Rock

Albumy:

Kill 'Em All (1983)

W lutym 1983 roku promotor oraz własciciel sklepu Rock 'n' Roll Heaven w New Jersey zaproponował Metalice zagranie kilku koncertów na Wschodnim Wybrzeżu. Zespół wyruszył pod koniec marca 1983 w długą podróż na drugi koniec Stanów Zjednoczonych, w czasie której członkowie zespołu zaczęli coraz bardziej zwracać uwagę na alkoholowe uzależnienie Dave’a Mustaine’a. Ostatecznie na początku kwietnia 1983 Mustaine’a wyrzucono z zespołu, a za namową menedżera Metalliki, Marka Whitakera, na jego miejsce wybrany został Kirk Hammett. Jakiś czas później Mustaine przepłniony złością z powodu wyrzucenia go z Metallici założył własny zespół Megadeth.

Ride the Lightning (1984-1985)

20 lutego 1984 r. Metallica rozpoczęła nagrywanie utworów na następny album studyjny w Kopenhadze. Sesja nagraniowa zakończyła się 14 marca, po czym zespół skupił się na występach koncertowych. 30 lipca 1984 wytwórnia Megaforce Records wydała album Ride the Lightning. Chociaż album był krytykowany przez niektórych fanów zespołu za obecność „Fade to Black” na nim, to jednak utwór w ocenie krytyków jest uznawany za „metalową klasykę wszech czasów”, a cały album za rewolucyjny.

Master of Puppets (1986-1987)

3 marca 1986 został wydany album Master of Puppets. Osiągnął 29. pozycję na krajowej liście przebojów w USA, co było nietypowym osiągnięciem dla zespołu, który – od początku istnienia – zyskiwał popularność głównie za pomocą koncertów; nie nagrał żadnego teledysku. 27 marca 1986 Metallica wyruszyła w trasę koncertową Damage, Inc. Tour podzieloną na dwie części: amerykańską, trwającą do 3 sierpnia, podczas której zespół występował jako support przed zespołem Ozzy’ego Osbourne’a wokalistą kultowego zespołu Black Sabbath, oraz europejską, zapoczątkowaną 10 września.

27 września 1986, gdy zespół jechał autokarem ze Sztokholmu w Szwecji, w którym grał koncert dzień wcześniej, do Kopenhagi w Danii wydarzył się wspomniany już wypadek, w którym zginął basista Cliff Burton.

…And Justice for All (1988–1990)

25 sierpnia 1988 został wydany album …And Justice for All, który trafił na 6. pozycję krajowego zestawienia w USA. 11 września 1988 zespół wyruszył w trasę koncertową Damaged Justice Tour, trwającą do 7 października 1989. 6 grudnia 1988 Metallica nagrała swój pierwszy teledysk – do utworu „One”. Równolegle z debiutanckim wideoklipem, którego premiera nastąpiła 22 stycznia 1989, singel „One” pojawił się jako pierwszy utwór zespołu na liście przebojów Hot 100 w Stanach Zjednoczonych, osiągając 35. miejsce. 21 lutego 1990 Metallica otrzymała swoją pierwszą nagrodę Grammy w kategorii Best Metal Performance za utwór „One”.

Metallica (1991–1995)

Sesja nagraniowa została zakończona 16 czerwca 1991, zaś 10 sierpnia 1991 Metallica rozpoczęła występy w ramach festiwalu Monsters of Rock. Dwa dni później wydany został album Metallica, trafiając na 1. pozycję krajowego zestawienia w Stanach Zjednoczonych. W ciągu tygodnia sprzedano w USA ponad 600 tysięcy egzemplarzy płyty. Album promowało pięć singli: „Enter Sandman”, „The Unforgiven”, „Nothing Else Matters”, „Wherever I May Roam” i „Sad But True”. Z nich wszystkich największy sukces osiągnął pierwszy singel, „Enter Sandman”, który osiągnął 16. pozycję na Hot 100 oraz 10. na Mainstream Rock Songs.


2 października 1991 Metallica zakończyła występy w ramach festiwalu Monsters of Rock; na przedostatnim koncercie 28 września 1991 w Moskwie zespół wystąpił przed widownią liczącą od 150 do 500 tysięcy ludzi to naprawdę spora ilość ludzi

Load, Reload, Garage, Inc. (1996–1998)

3 czerwca 1996 wydany został album Load, który tak samo jak poprzedni album studyjny osiągnął 1. pozycję w Stanach Zjednoczonych. Single promujące album zajmowały wysokie miejsca w Stanach Zjednoczonych: „Until It Sleeps” osiągnął 10. pozycję na Hot 100, a na Mainstream Rock Songs – jako pierwszy singel Metalliki – pozycję numer 1; „Hero of the Day”, „King Nothing”, „Bleeding Me”, „Ain’t My Bitch” zajmowały kolejno 1., 6., 6. i 15. pozycję na zestawieniu rockowym. Nowy album wyróżnia, co wielu fanom grupy się nie spodobało, styl bardziej zbliżony do alternatywnego rocka i zmiana wizerunku, wyróżniająca się przede wszystkim skróceniem włosów przez członków zespołu. Reakcja fanów była uzasadniona pierwotnym wizerunkiem Metalliki, która od początku działalności „wyglądała i mówiła, jakby pochodziła z ulicy”

S&M (1999–2002)

21 i 22 kwietnia Metallica zagrała koncert w Berkeley Community Theater w Berkeley razem z Orkiestrą Symfoniczną z San Francisco, dyrygowaną przez Michaela Kamena. 30 kwietnia 1999 zespół ruszył w trasę koncertową Garage Remains the Same Tour, trwającą do 30 lipca 1999. 19 i 23 listopada 1999 grupa dała kolejne dwa koncerty z orkiestrami symfonicznymi: w Berlinie z Filmową Orkiestrą z Babelsberga.

St. Anger (2003–2004)

Po trzech miesiącach przesłuchań, 24 lutego 2003, nowym basistą Metalliki został Robert Trujillo. 5 czerwca 2003 została wydana płyta St. Anger. Dotarła do 1. miejsca na krajowym zestawieniu w Stanach Zjednoczonych, zaś pierwszy singel promujący album, „St. Anger”, osiągnął 2. pozycję na rockowej liście przebojów. Album promowały jeszcze trzy single: „Frantic”, „The Unnamed Feeling” i „Some Kind of Monster”.

Death Magnetic (2005–2010)

Z początkiem listopada 2005 w studiu HQ Metallica zaczęła komponować utwory na nowy album, którego producentem, jak ogłoszono 16 lutego 2006, został Rick Rubin. 18, 21 i 25 marca 2006 zespół wystąpił po raz pierwszy w Afryce. W lipcu 2006 magazyn Blender sklasyfikował Metallikę na 17. miejscu listy zestawiającej 25 Największych Słabeuszy...Wszech Czasów!, argumentując to ścięciem włosów, pozwaniem Napstera oraz tym, co można zobaczyć w filmie Some Kind of Monster.

Projekt „Lou Reed & Metallica” oraz minialbum Beyond Magnetic (2011–2012)

15 czerwca 2011 roku Metallica na swojej oficjalnej stronie poinformowała, że na ukończeniu jest nowy projekt zespołu nagrany wespół z Lou Reedem, z którym Metallica wystąpiła w październiku 2009 roku z okazji 25-lecia Rock and Roll Hall of Fame. W sierpniu 2011 roku ujawniony został tytuł albumu – Lulu. Nagrania ukazały się 31 października 2011 roku.

Hardwired...to Self-Destruct, kontynuacja S&M oraz plany na kolejną płytę (2013–2019)

Metallica rozpoczęła prace nad ich dziesiątym i dotychczas ostatnim albumem studyjnym – Hardwired...to Self-Destruct jeszcze w 2013 roku, który był z kolei ich drugim wspólnym dziełem nagranym z ich nowym basistą – Robertem Trujillo. Pierwszym tego rezultatem stał się singel promocyjny wydany w marcu 2014 roku (Lords of Summer), który znalazł się na reedycji płyty w nieco odmienionej oraz skróconej wersji. Ku zaskoczeniu wszystkich fanów zespołu, muzycy chcieli tym albumem kontynuować ideę poprzednika – Death Magnetic, czyli więcej thrash metalu z odrobiną heavy metalu. I tak, style obu albumów są bardzo podobne, chociaż na najnowszej płycie jest więcej chwytliwych, bardziej zapamiętywalnych linii gitar Jamesa Hetfielda i Kirka Hammetta oraz mniej skomplikowanych partii solowych i więcej utworów w wolniejszym tempie niż na Death Magnetic.

Okres kwarantanny i 72 Seasons (od 2019)

W związku z pandemią COVID-19 zespół musiał odwołać koncerty z końcowej fazy WorldWired Tour. W związku z tym od 24 marca 2020 w serwisie YouTube zespół rozpoczął serię Metallica Mondays. Co poniedziałek publikowane były koncerty zespołu z różnych okresów działalności od roku 1983 do 2019. Ostatni koncert z tej serii został opublikowany 25 sierpnia. W tym samym czasie zespół nagrał akustyczną wersję utworu z albumu …And Justice for All – Blackened, nazwaną Blackened 2020.


28 listopada 2022 ukazała się nowa piosenka zespołu, zatytułowana Lux Æterna. Wraz z nią zapowiedziany został jedenasty album studyjny, zatytułowany 72 Seasons, który miał mieć premierę 14 kwietnia 2023, a także trasa koncertowa M72 Tour trwająca od 27 kwietnia 2023 do 29 września 2024. W trakcie trasy koncertowej zespół w odwiedzanych miastach grać będzie dwa koncerty, podczas których będą grane dwie różne setlisty, gdzie na obu nie powtórzą się żadne utwory. Do czasu premiery albumu, która miała miejsce zgodnie z planem premierę miały trzy kolejne single – Screaming Suicide, If Darkness Had a Son oraz tytułowe 72 Seasons.